ataya demək istənilənlər
əjdahalar googllakeçən ayın ən bəyənilənləri - yazarların həyatdan çıxardığı dərslər
ardımca polis bölməsinə gəldiyin də olub. çıxanda bir kəlmə də deməmişdin ki, bəs "dövlətlə dövlətlik eləmək olmaz" blaa blaaa blaa... mənə münasibətin də dəyişməmişdi. sanki vecinə deyildi. amma mən bölməyə qaçaraq gəldiyini görmüşdüm pəncərədən. ümumiyyətlə, anamdan da, bütün problemlərimizin günahkarının sən olduğunu düşünən qardaşımdan da mən çox görmüşəm səni. əməliyyatdan çıxıb, narkozdan ayılanda ağladığını da görmüşdüm, ilk qısametrajlı filmimizi çəkərkən, evdəkilərə kadrları göstərəndə kənardan monitora boylandığını da görmüşdüm. siqaretimin bitdiyini görəndə cibindən çıxarıb, qutunun ağzını açaraq masaya qoyub, otaqdan çıxdığın da olub... uşaq kimi. amma qutunun ağzını açmasaydın da mən o siqaretdən götürəcəkdim.
həmişə tənbəl və bacarıqsız hesab eləmişəm səni. amma indi görürəm ki, sənə çox oxşayıram. bilmirəm, bunları bir gün özünə deməyə fürsətim olacaq, ya yox - zatən qocalmısan da, amma əminəm ki, tezliklə sənin kimi valideynlərindən çox uzaqda, onları yada salmayan biri olacam. səni sevib-sevmədiyimə əmin deyiləm. amma xəstə olub, evdən çıxa bilməyəndə, zibil qutusuna baxıb, hansı siqaretdən çəkdiyimi öyrənərək, alıb-gətirdiyinçün çox sağ ol.
üzv ol